Mijn verhaal begint in 2014, als ik tijdens mijn laatste zwangerschap niet goed in mijn vel zit. Naast mijn humeur, merk ik dat ik snel last heb van ontstekingen. Wondjes ontsteken, nagelranden ontsteken, blaasontstekingen. Ook mijn gewrichten ontsteken van tijd tot tijd, met name in mijn knieën, waardoor lopen en hurken regelmatig pijnlijk is. Tijdens mijn zwangerschap ben ik erg moe, ik krijg steeds te horen dat het logisch is, met vier kleine kinderen en nog eentje op komst. Hoort erbij.

Nadat mijn jongste geboren was, bleef ik echter heel erg moe en zat ik nog steeds slecht in mijn vel. Ook hielden de ontstekingen aan. Ik ging weer naar de huisarts, die mij doorverwees naar een psycholoog. Aan de ontstekingen in mijn knieën kon ze niet veel doen, ik moest maar niet te veel op mijn knieën zitten. Zoals verwacht hielpen de bezoekjes aan de psycholoog mij niet echt verder, dus ik besloot dat ik dan maar misschien iets aan mijn leefstijl moest veranderen. Ik begon 'gezond' te eten. En het eerste waar je als goed opgevoed burger dan aan denkt is: meer groente en fruit, liefst biologisch. Daarnaast liet ik zoveel mogelijk bewerkt eten en gluten staan. Ook probeerde ik een kleine periode vegetarisch te eten, omdat dit in mijn brein een 'gezond' imago had. Maar ik merkte al snel dat ik daarmee nog minder energie had en me nog beroerder voelde en gaf dat snel weer op. 

Een aantal maanden en een verhuizing later, zat ik bij mijn nieuwe huisarts mijn verhaal nog eens te doen. Zij liet mijn bloed prikken en daaruit bleek dat ik een flink ijzertekort had en ook de ziekte van Pfeiffer had gehad. Dat verklaarde mijn moeheid volgens haar, dus ik naar de apotheek om een rits ijzerpillen op te halen. Ondertussen had ik het keto dieet gevonden via internet en was ik hiermee gestart. Ik merkte dat ik met dit dieet minder trek had; iets meer energie had dan normaal en dat beviel mij wel goed. Nadat ik mijn ijzerkuurtje af had gemaakt werd er opnieuw bloed geprikt, helaas bleek mijn ijzer nog steeds niet goed genoeg. Dus nog maar weer aan de ijzerpillen. 

Een poosje later merkte ik nog steeds niet veel verschil met de periode voordat ik aan de ijzerpillen begon, dus ik ging weer naar de huisarts. Ik vertelde haar ook dat ik pijn in mijn hals had, het voelde alsof er iets op mijn keel drukte. Ik werd doorgestuurd voor een echo in het ziekenhuis en daar bleek mijn schildklier vergroot en ontstoken te zijn. Ik kreeg de diagnose: Hashimoto, een auto-immuunziekte waarbij je immuunsysteem je schildklier aanvalt. Dus ik moest aan de medicijnen. Naast die diagnose, bleek mijn ijzer nog steeds niet in orde. Dus deze keer mocht ik gelijk voor een infuus naar het ziekenhuis. Dit hielp. Ook werd ik voor een darm/maag onderzoek gestuurd, waaruit uiteindelijk bleek dat ik auto-immuun gastritus had: een chronisch ontstoken maag. Dit zorgde ervoor dat mijn B12 niet goed wordt opgenomen en dat was dus waarom mijn ijzer niet goed wordt opgenomen, aldus de arts. Dus ik ging aan de B12 injecties. 

Een paar jaartjes later voegden er zich nog twee auto-immuunproblemen zich bij het rijtje en bleek mijn ijzer toch weer te laag te zijn, ondanks dat mijn B12 nu mooi op pijl was. Dus weer aan het ijzerinfuus. De internist in het ziekenhuis heeft geen idee waardoor mijn ijzer niet goed wordt opgenomen, dus hij besluit dat ik dan maar gewoon af en toe een ijzerinfuus moet hebben. 

Nadat ik een heel aantal jaren het keto dieet heb gedaan (met tussenpozen) werd ik nog steeds niet veel beter. Ik kreeg steeds vaker hoofdpijn en migraine aanvallen. Dit werd zo erg dat ik met mijn werk moest stoppen. Dus ik ging weer verder zoeken en besloot een poging te wagen met het AIP (Auto Immuun Protocol) dieet. Ik had ten slotte met name last van auto-immuunziekten. Dit AIP dieet heb ik netjes drie maanden streng gedaan, maar ik ging me niet veel beter voelen dan op het keto dieet. Ik merkte bij het herintroduceren van voedingsmiddelen na drie maanden ook geen verschil in mijn lijf, dus ik dacht: ik zal wel geen last hebben van bepaalde voedingsmiddelen (ik wist niet beter). Ik besloot hier maar mee te stoppen en ging gewoon 'gezond en gevarieerd' eten en alles met mate. Al gauw begon ik me toch weer minder goed te voelen en ik kwam ook flink aan. Snel ging ik weer terug op mijn keto dieet, omdat ik voor mijn gevoel daarop toch het beste kon 'overleven'.

In het begin van 2024 kwam ik online een verhaal tegen van iemand die ook met veel auto-immuunproblemen te maken had gehad. Zij vertelde haar verhaal en hoe zij genezen was van haar ziektes: door middel van het carnivoor dieet. Het leek mij onmogelijk en super ongezond, maar toch was ik nieuwsgierig genoeg om hier meer informatie over te krijgen. Ik begon onderzoek te doen en mij in te lezen en raakte steeds meer overtuigd dat dit wel eens de oplossing voor mij kon zijn. Na veel vooronderzoek te doen, besloot ik uiteindelijk zelf de sprong te wagen en ben ik van het keto dieet overgestapt op het carnivoor dieet. In mijn blogs deel ik mijn ervaringen. Ook heb ik veel gelezen en geleerd over hoe bepaalde systemen in ons lichaam werken. Artsen in Nederland kunnen auto-immuunziektes niet verklaren en vertellen je dat je er maar mee moet leren leven, maar er blijkt toch dat er verklaringen voor kunnen zijn en dat er hoop op genezing is. 

Tot nu toe gaat het erg goed en zijn twee van mijn auto-immuunproblemen al flink verminderd. De pijn die vaak na het eten ervaarde in mijn maag is weg. Ik heb geen last meer van obstipatie, wat ik mijn hele leven al had. De ontstekingen in mijn knieën zijn weg. Daarnaast heb ik in de afgelopen 15 jaar nooit zoveel energie gehad als dat ik nu heb. Een mooie bijvangst is dat ik al mijn overtollige kilo's binnen twee maanden kwijt was. Maar mijn grootste doel met dit dieet is om mijn lichaam compleet te genezen en van mijn medicijnen af te komen. In december ga ik mijn bloedwaarden testen en hoop ik daarin te zien dat de antistoffen die mijn lichaam aanmaakt ook verminderd zijn.

Vingers crossed!